ต้นกำเนิดของชินชิล่า
ชินชิล่า เป็นสัตว์ฟันแทะที่มีต้นกำเนินอยู่บนเทือกเขาแอนดีสทางตอนเหนือของประเทศชิลี ด้วยความที่ชินชิล่าเป็นสัตว์ที่มีขนนุ่มสวย จึงเป็นที่นิยมอย่างมากในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 17 และเกือบสูญพันธุ์ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19 หลังจากนั้นในปี ค.ศ.1923 Mathias F. Chapman วิศกรเหมืองแร่ชาวอเมริกา ได้รับอนุญาตจากรัฐบาลประเทศชิลี ให้นำชินชิล่ากลับมายังประเทศอเมริกา โดยเขาได้นำมาทั้งสิ้น 11 ตัว ปัจจุบันชินชิล่าที่พบในประเทศอเมริกา คือลูกหลานของชินชิล่าทั้ง 11 ตัวนี้นี่เอง
นิสัยของหนูชินชิล่า
ชินชิล่าเป็นสัตว์ที่หากินในเวลากลางคืน ดังนั้นในระหว่างวันจะเป็นเวลาพักผ่อนและเริ่มออกมาวิ่งเล่นตอนเย็น ๆ ตามธรรมชาติจะอาศัยรวมกันเป็นฝูง เป็นสัตว์ที่รักสงบ และสามารถกระโดดได้สูงกว่า 5 ฟุต มีความกระตือรือร้น ขี้สงสัย ชอบสำรวจ และชอบกัดแทะ ไม่ควรเลี้ยงแบบปล่อยเพราะอาจทำให้ข้าวของเสียหาย หรืออาจจะเป็นอันตรายต่อชินชิล่าเองได้ด้วย
อาหารของชินชิล่า
อาหารเม็ด เป็นอาหารสัตว์เล็กที่ทำมาจากพืชที่ชินชิล่าต้องการ ส่วนใหญ่ทำมาจากหญ้าทิโมธี เมล็ดแฟรกซ์ พริกหยวก และพืชอื่น ๆ ที่ให้ใยอาหารสูง
หญ้าแห้ง ส่วนใหญ่จะเป็นหญ้าธิโมที หญ้าอัลฟาฟ่า หญ้าเฮย์ หญ้าออร์ชาร์ด หญ้าโบตานิคอล หรือต้นข้าวสาลี
ขนม ชินชิล่าสามารถทานขนมได้หลากหลาย เช่น ลูกเกด ผลแอปเปิ้ลอบแห้ง และอัลมอนด์ไม่ใส่เกลือหรือปรุงรสใด ๆ
สถานที่ในการเลี้ยงชินชิล่า
แม้ว่าชินชิล่าจะเป็นสัตว์เมืองหนาว แต่ไม่จำเป็นต้องเปิดแอร์ให้อยู่ตลอดเวลา เพราะชินชิล่าสามารถปรับตัวได้ เพียงแต่สถานที่เลี้ยงไม่ควรเลี้ยงไว้นอกบ้าน ตากแดด ห้ามเลี้ยงในที่ที่อากาศไม่ถ่ายเท อากาศร้อนชื้นและไม่ถ่ายเทสามารถทำให้ชินชิล่าเกิดอาการ Heat Stroke ได้ หากเลี้ยงเพียง 1 – 2 ตัว สามารถเปิดพัดลมให้ตลอดเวลาได้ หรือเปิดแอร์สลับกับการเปิดพัดลมก็ได้เช่นกัน หากเลี้ยงแบบเปิดแอร์ตลอด ควรให้ชินชิล่าได้อาบน้ำด้วยทรายบ่อยขึ้น เพื่อให้ขนสวย ไม่จับเป็นก้อน