วงการแพทย์สุดอาลัยสูญเสีย หมอเล็ก เปิดคลินิกรักษาคนจนฟรีที่ภูเก็ต

วันทื่ 4 มิถุนายน 2564 จากสถานการณ์ผู้ติดเชื้อโควิด-19 ของจังหวัดภูเก็ตประจำวันที่ 3 มิถุนายน 2564 มีผู้ป่วยติดเชื้อรายใหม่จำนวน 1 คน รวมผู้ป่วยสะสมจำนวน 671 ราย เสียชีวิตเพิ่ม 1 ราย ยอดเสียชีวิตสะสมจำนวน 3 ราย

สำหรับผู้เสียชีวิตรายที่ 3 เป็นนายแพทย์อายุ 63 ปี เจ้าของคลินิกอยู่ในพื้นที่ ต.ป่าตอง อ.กะทู้ ได้เข้ารับการรักษาครั้งแรกที่ รพ.ป่าตอง จากนั้นได้ส่งตัวเข้ามารักษาที่ รพ.วชิระภูเก็ต เมื่อช่วงวันสงกรานต์ที่ผ่านมา โดยมีโรคประจำตัวเบาหวาน มีอาการไวรัสลงปอด ญาติได้ย้ายไปรักษาตัวต่อที่โรงพยาบาลสงขลานครินทร์ หาดใหญ่ จ.สงขลา และเสียชีวิตเมื่อวันที่ 2 มิถุนายนที่ผ่านมา

 

ทั้งนี้ ผู้เสียชีวิต คือ นพ.ประยูร ภคเมฆานนท์ หรือ หมอเล็ก มีอาการจากการติดเชื้อโควิด-19 ประมาณ 1 เดือน ที่ จ.ภูเก็ต ส่งต่อมารักษาตัวที่ โรงพยาบาลสงขลานครินทร์ อำเภอหาดใหญ่ และได้เสียชีวิตอย่างสงบเมื่อวันพุธที่ 2 มิถุนายนที่ผ่านมา ทำพิธีฌาปนกิจที่วัดโคกนาว อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา โดยมีญาติที่ใกล้ชิด ร่วมพิธีจำนวนหนึ่ง

 

โดยในเฟซบุ๊กของผู้ใช้ชื่อ ศักดิ์วุฒิ รัตตานุกูล ได้โพสต์ข้อความอาลัยการจากไปของนายแพทย์ประยูร ระบุว่า...

อาลัย นายแพทย์ประยูร"

เช้าวันที่ 2 มิถุนายน 2564 ได้รับแจ้งทางไลน์ว่า หมอเล็ก นพ.ประยูร ภคเมฆานนท์ แพทย์ ม.อ.รุ่น 8 เพื่อนรักร่วมรุ่นของผม ที่ทำงานอยู่ภูเก็ต ติดเชื้อโควิด-19 ลงปอด ถูกส่งตัวไปรักษาตัวที่ รพ.สงขลานครินทร์ หลายวันมาแล้ว ได้จากไปอย่างสงบ

คุณหมอเล็ก เปิดคลินิกส่วนตัวที่ ป่าตอง อ.กระทู้ จ.ภูเก็ต ช่วงการระบาดของไข้โควิด-19 รอบแรกนั้น คลินิกคุณหมอ ได้ปรับเป็นโรงทาน แจกข้าวสารถุง ให้คนที่ได้รับความเดือดร้อน แต่ละวันมีคนมาเข้าคิวรับข้าวสารเป็นจำนวนมาก ติดต่อกันนับเดือน

ระยะหลังที่การระบาดของโรคเริ่มคลี่คลาย คุณหมอได้พยายามโปรโมตการท่องเที่ยวของจังหวัดภูเก็ต ด้วยการเดินทางไปถ่ายภาพ มุมสวยๆของจังหวัดนำเสนอผ่านเฟซบุ๊คส่วนตัว มีคนเข้ามาชมจำนวนมาก และแชร์อย่างแพร่หลาย

ทุกวันตอนเช้า เพื่อนๆในกลุ่มไลน์ แพทย์ ม.อ.รุ่น 8 จะได้ชมภาพสถานที่สวยๆ และภาพที่คุณหมอไปร่ายรำไท้เก๊ก ออกกำลังกาย ตามชายหาดป่าตองและหาดต่างๆ
วันนี้ ไม่มีเพื่อน ไม่มีภาพเหล่านั้นอีกแล้ว

ผมจึงขอเชิญเพื่อนๆ ทุกท่าน ร่วมส่งเพื่อนสู่สุคติ ด้วยความอาลัยยิ่ง กับบทกลอนที่เขียนขึ้นจากใจ ขอให้เพื่อนๆทุกท่านปลอดภัยจากโรคร้ายนี้ครับ "แสนใจหายสุดละห้อยเศร้าสร้อยหนัก
เมื่อเพื่อนรักจากไปไม่เหลียวหลัง
สุดขมขื่นเหมือนมิฟื้นตื่นภวังค์
ยากจะยั้งน้ำตาพร่าไหลริน

เคยร่วมเรียนร่วมเล่นเป็นเพื่อนเที่ยว
เคยกลมเกลียวแนบสนิทเป็นนิจสิน
เคยต่างลาไปตามทางต่างชีวิน
แต่มาสิ้นเพราะโรคภัยในป่าตอง

ครั้งโรคร้ายกรายกล้ำในย่ำแรก
เพื่อนก็แจกข้าวสารเจือจานผอง

คนยากไร้ได้ต่อลมสมใจปอง
แต่พื่อนต้องวิปโยคเพราะโรคนั้น

เคยตื่นไวไปชายหาดวาดความหวัง
โชว์พลังรอพลิกฟื้นคืนความฝัน
หาดจะคึกตึกที่ร้างสว่างพลัน
โรคน่าพรั่นจักสลายมลายไป

เจ้าไวรัสเหี้ยมโหดเหมือนโกรธหนัก
มีชนักก่อกลแต่หนไหน
จึงอาฆาตมาดร้ายให้กลายไกล
เหลือทิ้งไว้แต่ความดีที่มีมา

ดวงวิญญาณโปรดรับรู้ผู้อยู่หลัง
ร่วมจิตตั้งมุ่งมาดปรารถนา
ขอไปสู่สุคตินั้นสวรรคา
ไห้โหยหาความเป็นเพื่อนไม่เลือนราง"

นพ.ศักดิ์วุฒิ รัตตานุกูล
2 มิถุนายน 2564