เปิดสาเหตุ "โรคตุ่มน้ำพอง" เกิดจากอะไร ทำไมทาง "เมฆ วินัย" รักษาไม่หายสักที

แฟนคลับแห่แสดงความอาลัย เมื่อทางด้าน "เอ๋ อรชัญญาช์" ภรรยาของ "เมฆ" วินัย ไกรบุตร แจ้งข่าวสามีเสียชีวิต เมื่อช่วงเวลา 23.49 น. วันที่ 20 มีนาคม 2567 จากภาวะความดันตก ติดเชื้อในกระแสเลือด กระทั่งหัวใจหยุดเต้นและเสียชีวิตในเวลาต่อมา

ซึ่งทางด้าน เมฆ วินัย ต่อสู้กับอาการป่วยโรคตุ่มน้ำพอง มากว่า 5 ปี ส่งผลให้ชีวิตเปลี่ยน แม้พยายามต่อสู้รักษามาหลายวิธี แต่ก็ดูเหมือนอาการยิ่งแย่ ทำให้แฟนคลับหลายคนสงสัยว่าทำไมถึงรักษาไม่หายสักที

ทางด้าน กรมการแพทย์ รายงานว่า เมฆ วินัย ไกรบุตร ป่วยเป็นโรคเพมฟิกอยด์ (Bullous pemphigoid) ซึ่งเป็นโรคตุ่มน้ำพองคล้ายกับ เพมฟิกัส โดยเกิดจากความผิดปกติในเรื่องการทำงานของระบบภูมิคุ้มกัน ที่ทำลายโปรตีนที่ยึดผิวหนังชั้นกำพร้าและหนังแท้เอาไว้ จึงทำให้ผิวหนังแยกตัวออกจากกัน

เกิดเป็นตุ่มตามร่างกาย และกินบริเวณกว้าง ทางเอ๋ ภรรยาของ เมฆ วินัย ไกรบุตร ก็เคยบอกว่า ตุ่มน้ำพองที่เกิดขึ้นนั้น ต้องเอาเข็มจิ้มและดูดน้ำออกอยู่ตลอดเวลา น้ำที่แตกมีทั้งน้ำใส น้ำข้น และน้ำเหลือง

ในการรักษาโรค เพมฟิกอยด์ หรือ โรคตุ่มน้ำพอง นั้น จะเป็นการใช้ยาสเตียรอยด์ชนิดรับประทาน ร่วมกับยากดภูมิต้านทาน ซึ่งคนที่เป็นโรคนี้มักจะเป็นๆ หายๆ และต่อให้หายแล้วก็กลับมาเป็นได้ใหม่ ผู้ป่วยต้องเข้ารับการรักษาต่อเนื่องและพบแพทย์อย่างสม่ำเสมอ ต้องกินยาต่อเนื่องเพื่อให้โรคสงบ

ข้อแนะนำสำหรับผู้ป่วยโรคเพมฟิกอยด์

• ผู้ป่วยควรทำความสะอาดร่างกายอย่างสม่ำเสมอ
• บริเวณที่เป็นแผลให้ใช้น้ำเกลือทำความสะอาด
• ใช้แปรงขนอ่อนทำความสะอาดลิ้นและฟัน
• ไม่แกะเกาผื่น เพื่อลดความเสี่ยงในการติดเชื้อ
• ผู้ป่วยที่มีแผลในปาก ควรงดอาหารรสจัด งดรับประทานอาหารแข็ง เช่น ถั่ว ของขบเคี้ยว เนื่องจากอาจกระตุ้นการหลุดลอกของเยื่อบุในช่องปาก
• หลีกเลี่ยงการออกกำลังกายหนักๆ ไม่ควรใส่เสื้อผ้ารัดคับ เพื่อลดการถลอกที่ผิวหนัง
• หลีกเลี่ยงแสงแดด และความเครียด ซึ่งเป็นปัจจัยกระตุ้นที่สำคัญ

อีกทั้งนี้ ผู้ป่วยต้องมารักษาต่อเนื่อง มาตามแพทย์นัดอย่างสม่ำเสมอ กินยาต่อเนื่อง อย่าลดหรือเพิ่มยาเอง ดูแลแผลอย่างถูกวิธี จะช่วยให้โรคสงบได้เร็วขึ้น ทำให้ผู้ป่วยสามารถดำรงชีวิตได้เหมือนคนปกติ ไม่มีรอยโรคใหม่เกิดขึ้น

ส่วนข้อมูลของ โรงพยาบาลเพชรเวช และ โรงพยาบาลเปาโล กล่าวว่า โรคตุ่มน้ำพอง หรือ เพมฟิกอยด์ ไม่ใช่โรคที่รักษาได้หายในระยะสั้น ต้องมีการรักษาต่อเนื่องยาวนาน ผู้ป่วยมักจะมีตุ่มใสๆ ขึ้นตามร่างกาย และเมื่อแผลแตกจะกลายเป็นแผลถลอก ลักษณะแผลจะเป็นสะเก็ดและเจ็บมาก พบได้ในผู้ป่วยอายุ 50 - 60 ปี

ทั้งนี้ บริเวณที่พบโรคตุ่มน้ำพองได้บ่อยคือ หน้าอก หน้าท้อง ศีรษะ หรือบริเวณที่มีการเสียดสี แต่อาจจะมีแผลบริเวณอื่นๆ ร่วมด้วย เช่น ช่องปาก เยื่อบุช่องคลอด ทางเดินหายใจ

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าในผู้ป่วยหลายคน โรคนี้จะรักษาหาย แต่ในเคสของเมฆ วินัย ที่เป็นโรคนี้แต่เข้าขั้นรุนแรง เมฆมีอาการปวด แสบ คัน บางครั้งถึงขั้นกลืนลำบาก เพราะแผลลามไปถึงคอและกล่องเสียง และหากแผลติดเชื้อจะเป็นหนองและมีกลิ่นเหม็น เมื่อแผลหายก็จะทิ้งรอยดำเอาไว้ ซึ่งในระดับที่รุนแรงนั้นผู้ป่วยจะติดเชื้อในกระแสเลือด มีไข้สูง ระบบต่างๆ ในร่างกายมีปัญหาและเสียชีวิตในที่สุด