ผู้ประกาศข่าวสาว "เต๋า ณัฏฐา" ใจหาย หลังประกาศลาออกจากช่องดัง

ทำเอาแฟนข่าวต่างใจหายไปตามๆกัน  จากรณีทางด้านผู้ประกาศข่าวสาวชื่อดังอย่าง “เต๋า ณัฏฐา โกมลวาทิน” ประกาศลาออกช่องดัง ชี้แจงไม่ใช่เรื่องงาน โดยโพสต์ข้อความระบุว่า “...สิ่งใดที่เกิดขึ้นแล้วดีเสมอ... วันที่ได้เริ่มต้นการทำงานกับไทยพีบีเอส 2 มิถุนายน 2551 วันที่ได้บอกลาคุณผู้ชมคือวันที่ 30 พฤศจิกายน 2566 ระหว่างทางในช่วงเวลากว่า 15 ปี คือช่วงเวลาแห่งการเรียนรู้ เพิ่มพูนประสบการณ์ เติบโต ปรับตัว ปรับใจ และที่สำคัญที่สุดคือปรับความคิดตัวเอง

การทำหน้าที่หน้าจอ ไม่ได้มีเพียงบทบาทผู้ดำเนินรายการหน้ากล้องเท่านั้น แต่ละวันกว่าจะมาถึงนาทีที่ได้นั่งจัดรายการ ต้องผ่านชั่วโมงของการพูดคุย วางแผน ระดมสมอง เตรียมงาน ซึ่งหมายถึงทีมงานที่พร้อมจะเดินหน้าไปด้วยกัน จำนวนมากมาย ยิ่งนับรวมเจ้าหน้าที่ที่ดูแลการออกอากาศสดแล้วต้องเพิ่มจำนวนอีกหลายสิบคน

แต่ละคืนจบรายการแล้ว กล้องตัดไปแล้ว สิ่งที่ต้องคิดต่อก็คือเนื้อหารายการวันต่อไป และต่อไป งานทุกงาน คือโอกาส ที่มาพร้อมอุปสรรค และเป็นครูชั้นเยี่ยมที่หล่อหลอมให้เราเป็นเราในวันนี้ ผ่านมาหลายวันแล้วที่เต๋าบอกลาคุณผู้ชมทางหน้าจอ ยังรู้สึกใจหายอยู่ เป็นความใจหายที่พอนึกย้อนกลับไป พบว่าเป็นความทรงจำที่ล้ำค่า มีทั้งรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ คราบน้ำตา และความเติมเต็ม ที่เต๋ารู้ว่าประสบการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดทำให้เป็นตัวเรา และเราผ่านมาได้แล้ว

• เต๋าภูมิใจมาตลอดที่ได้ทำหน้าผู้ดำเนินรายการ “ที่นี่ไทยพีบีเอส” และ “ทันโลก กับ ไทยพีบีเอส” และรู้สึกขอบคุณทุกโอกาสที่ทำให้เดินมาถึงจุดนี้

ขอบพระคุณผู้บริหารที่ไทยพีบีเอส ที่สนับสนุนการทำงาน และสนับสนุนให้ทดสอบทำอะไรใหม่ๆมาตลอด ขอบคุณเพื่อนร่วมงานทุกคนที่คอยให้กำลังใจ ส่งยิ้มให้กันเสมอ

ขอบคุณทีม “ที่นี่ ไทยพีบีเอส” ที่ได้ทำงานร่วมกันมายาวนานเสมือนเป็นสมาชิกครอบครัวเดียวกัน ขอบคุณทีม Thai PBS World สำหรับการร่วมแรงร่วมใจ และเติบโตไปด้วยกัน ขอบคุณคนดูทุกท่านที่ให้โอกาสนักข่าวคนนี้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตท่าน หลายๆครั้งจะมีคนดูเข้ามาทักว่า คืนไหนไม่ได้ดูคุณณัฏฐาจะนอนไม่หลับ ไม่มีคำใดจะมาแทนความรู้สึกได้ทั้งหมด แต่ที่รับรู้ได้คือ การบอกลาไม่ใช่เรื่องง่าย ความเป็นไทยพีบีเอสจะอยู่กับเต๋าตลอดไป เพราะเราเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน ขอบคุณจากใจค่ะ ^__^*Everything that happens, happens for the best.

เต๋า ณัฏฐา โกมลวาทิน

บันทึก 6 ธันวาคม 2566

ขอบคุณพี่ป้าย ที่บันทึกภาพนี้ในวันสุดท้ายที่จัดรายการ”